цішэй, дзякуй!
Дзвярамі не пляскаць,
слава!
стала
кут – і локаць.
Сутолочь, стоп!
сэрца, уймись!
локаць – і лоб.
локаць – і думка.
Юнацтва – кахаць,
старасць – пагрэцца:
некалі – быць,
няма куды дзецца.
Хоць бы Закуцце –
Толькі без іншых!
краны – цякуць,
крэслы – грукочуць,
раты кажуць:
Кашай ў роце
дзякуй
“за прыгажосць”.
Ведалі б вы,
Блізкі і далёкі,
як галавы
Уласнай шкада мне –
Бога ў ардзе!
стэп – каземат –
рай – гэта дзе
не гавораць!
Юбочник – Yahoo –
крамнік – прыватнасць!
богам мне – той
будзе, хто дасць мне
– не часу!
дні палічаныя! –
для цішыні –
чатыры сцяны.
Парыж, 26 студзень 1926
