лірычная сатыра
ГОРАД ГАММЕЛЬН
(кіраўнік першая)
Стары і давен горад Гаммельн,
словам сьціплы, скрупулёзная праца,
Верны ў малым, верны ў галоўным:
Гаммельн – слаўны гарадок!
У ноч, як быць павінна каметы,
Спаў без прoсыпу і запар.
прачытаць стройнай, чысты meten,
Да ліслівей падобны
– Не падыду і на стрэл! –
На свайго бургамістра.
У горадзе Гаммельне танна шыць:
Толькі адзін крой ў ім.
У горадзе Гаммельне танна жыць
І паміраць спакойна.
грывеннік – Tusha, пятак – збан
вяршкоў, паўгроша – тварог.
У горадзе Гаммельне, ведай, адзін
Толькі тавар і дарог:
грэх.
(спытаем дзядоў:
дарог: рэдка.)
Ні расперазацца нявест,
ні даўжнікоў, – і акрамя
піва – ні смагі ў сэрцах. на вагу
Золата або крыві –
грэх. паўстагоддзя (пяцьдзесят
гадоў) на адным ложку
шчасна праспаў, спяць
далей. “ўдваіх пацелі,
разам спарахнелі”. торба, трава, –
розніца якая?
(Бог барані мяне нават пяць
Гадоў на адной пярыне
спаць! Лепш моська найму купаць!)
Душы Гасподзь іх прыняў.
І азораныя: А раптам у іх
Не было такіх?
рукі – каб грыўню спаганяецца з гроша,
ногі – dolžok ня дадаў.
але, мудры, да чаго – душа?
Не глыбока ль нягодны
– як zhardinьerka – гамак – кларнет –
У нашым побыце – прадмет?
У горадзе Гаммельне – адпішы –
Няма odnogo кларнет.
У горадзе Гаммельне – нашы людзі.
Але ўжо цела за гэта!
шчыльныя, трывалыя. Бык, коль дюж,
Тузіны варта душ.
А астанілася – Джарджына,
ніцма! старэчым, Георгій!
Горада Гаммельна грамадзянін, –
Гэта выходзіць горда.
Не забывай, шкаляры: “убачыць
Гаммельн – і памерці!”
журы, і Rührei, і Рур нас не
* (ў слоўніку: не руш нас!) –
сумесь. А вочы чаму ў іх
У зямлю? Па-першае – сціпласць,
І… беражлівасць: утаропіўся – паляванне
Гузік да штанах!
тут прыпынак, чытач. – ілжэш,
аўтар! абманваў!
У гэтым Эльдарада калі ж і хто ж
гузікі губляе?
